کاسی وکیل شد زیرا در دهه 80 همه وکیل شدند. نجات جهان مهم بود. او دکتر شده است. دانش آموز به انگلیسی در یک م institutionسسه بسیار باکلاس اما هر وقت که از کنار دانشکده حقوق عبور می کرد ، این ناخوشایند را پیدا می کرد - در آنجا بود که جذابیت واقعی وجود داشت. آن افراد در باروها خواهند بود. آنها خطوط نیرویی را که حاکم بر واقعیت پیش پا افتاده است ، دوباره ترسیم می کنند. آنها نوع جدیدی از فیزیکدان بودند که چیزها را به جهات جدید می چرخاندند. همه چیزهای پر سر و صدایی بود. علاوه بر این ، انگار که به الهام بیشتری احتیاج داشت ، با پسری آشنا شد که از دانشکده حقوق فارغ التحصیل می شد ، و او کتابهای او را خواند. او فکر کرد: "من می توانم این کار را انجام دهم." "این فقط یک متن را می فهمد ، و من قبلاً آن را انجام داده ام." در پاییز بعدی ، او ثبت نام کرده بود. کاسی به من گفت سه سال خنده دار بود. او تمام کتابهای درسی خود را خواند ، امتحانات خود را پس داد و چند استاد را لرزاند. وی گفت: "به نظر می رسید که آنها بسیار مسئول هستند." او حتی بعضی از دوره ها را مانند انحصارطلب دوست داشت - دلیل اصلی آن این بود که کتاب های درسی پر از سخنان نظری لوئی دی. براندیس و تئودور روزولت بود. "این دوره ها شما را به فکر فرو برد. من قبلاً هرگز چنین کاری نکرده بودم ، گرچه فکر می کردم این کار را کرده ام. » اما گرچه گاهی جالب و همیشه ذهن را گسترش می داد ، اما جذابیتی که انتظار داشت از دست برود. دانشکده حقوق یک هنرستان حرفه ای بود. شما قانون را فهمیدید و آن را اعمال کردید تا مشتریان شما برنده شوند. "من تعجب کردم ، آیا این واقعا بود؟ من خودم را پیدا کردم که در مورد افرادی که در این کتابها س questionsالاتی داشتند ، می پرسیدم که هیچ ارتباطی با پرونده آنها نداشت. " همانطور که کاسی آن را توصیف کرد ، او موفق شد کل تجربه را به یک دکترای نوسازی تبدیل کند. برنامه ای به زبان انگلیسی ، یک دوره رویایی پر از طرفین دعوا با پس زمینه ها و بحران های احتمالی وجودی. "من هرگز تصور نمی کردم که وقتی فارغ التحصیل شدی ، وکیل شوی. اما ناگهان ، من شدم. " کسب درآمد برای یک شغل جدید کاسی هفده سال در یک وکیل ماند و از طریق رده های دولتی بالا رفت و به عنوان یک وکیل ارشد درآمد. برای یک زن تنها ، پول خوبی بود. او سفر کرد و با مردم ملاقات کرد. اما چیزی از دست رفته بود. او مرتباً خود را به عنوان یک استاد انگلیسی ، کشیش عالی فرهنگ تصور می کرد. او نتوانست آن را تکان دهد. او دلیل منطقی خود را برای این که چرا هرگز زندگی آکادمیک را ترک کرده ابداع کرد: "من به خودم گفتم که من واقعاً یک پیریت قدیمی هستم. به نظر می رسید ادبیات بسیار خودخواهانه است - اگر من آن را دوست داشتم ، دلیل کافی برای ترک آن بود. " این صراحت در تضاد با جذابیت اصلی قانون به عنوان زرق و برق دار بود ، اما ، در آن زمان ، او دایره را با گفتن اینکه قانون پر زرق و برق است ، به دلیل اینکه جهان را ثابت می کند ، مربع می کند. (خواه فهمید یا نه ، کسی می تواند یک استدلال درست کند). اما او چه کاری باید انجام می داد؟ برای مدت طولانی ، او هیچ کاری نکرد. او خم شد. او به مردم گفت که ناراضی است و آنها به او گفتند که نمی داند چه معامله خوبی داشته است. هنگامی که او تنها بود ، و به طور فزاینده ای تصور می کرد ، استادان انگلیسی هرگز تنها نیستند زیرا همه آنها فقط یک باشگاه بزرگ کتاب بود. او به من گفت: "من ساده لوح بودم." وارد استاد واقعی شوید شاید کاسی وکیل می ماند ، و رویاهای روزانه راجع به یک تماس رها شده می چرخید ، با این تفاوت که با مایکل دیدار کرده بود. مایکل بهترین آرمان وی بود ، استاد ادبیات رنسانس در آکسفورد. او یک ترم را در دانشگاه محلی سپری می کرد و آنها از هم جدا نشدند. هنگامی که او به انگلستان بازگشت ، وی دیدار کرد و دیدگاهی از زندگی دانشگاهی را دید که به نظر می رسید مستقیماً از بهشت خارج شده است: برج های باشکوه گوتیک. زنگ آواز گردهمایی های کوچک و شایعات مستقیم از آیریس مرداک. فراتر از رمانتیک بود ، اما هنوز هم مملو از عاشقانه است. همه با همه خواب بودند ، سپس بیدار می شدند و شعر می خواندند. کاسی در اطراف این افراد احساس زبونی می کرد ، اما فکر می کرد اگر مسیر اصلی شغلی خود را دنبال می کرد دیگر نیازی به این کار نبوده است. مایکل به او گفت که او یک منتقد ادبی طبیعی است. وی گفت: "تو بهترین خواننده من هستی" وقتی آنها در مورد اینکه آیا استاد شدن برای او خیلی دیر است صحبت کردند ، او گفت که اینطور نیست. کاسی دو بار به دیدار مایکل رفت. در اعماق قلب او فکر می کرد که تنها راه ماندن در مدار وی استاد شدن است. در واقع ، این دقیقاً همان کاری است که وی قصد داشت انجام دهد ، پر از تصورات سرسختانه پیدا کردن سوف جایی که (آه ، آکسفورد!) او تمام روز کتاب می خواند و دوستان پر زرق و برق پیدا می کرد. عذاب قبلی او درباره اینکه چه کاری باید انجام شود ناپدید شد. دوستانی که به او گفتند دانشگاهیان هیچ کاری نمی کنند ، آنها تمام وقت خود را صرف جنگیدن روی خرده ریزها می کنند ، وی مانع او نمی شود. او به آنها گفت: "من به پول احتیاج ندارم." "من نیاز به هیجان دارم." اوه عزیزم. زمانی که سال گذشته او به ملاقات من آمد ، کاسی این کار را انجام داده بود. او آکادمی را رها کرده بود و به دنبال کار بود. مثل چیزی نبوده که او تصور کرده باشد. حالا در اواخر 50 سالگی ، او تعجب کرد که چه چیزی در مورد آن بوده است. مطمئناً این مسئله یافتن عشق یا حتی دوست یابی نبود. این یک شعار طولانی به سمت تصدی تصدی بود. انجمن؟ فراموشش کن. همه سرشان را پایین نگه داشتند ، کار می کردند.
